مدیریت سایت 
سیم و کابل های شبکه بخش ضروری راه‌حل‌های اتصال سیگنال هستند و نقش کلیدی در تضمین اتصال در هر دفتری دارند. هنگامی که نوبت به انتخاب کابل های شبکه پچ می شود، بر اساس ساختار و طراحی آنها چندین انتخاب دارید. این کابل‌ها معمولاً به دو دسته کابل‌های شیلددار و کابل‌های بدون محافظ تقسیم می‌شوند.
بیایید تفاوت اساسی بین این دو نوع کابل را درک کنیم:
کابل شیلددار: این کابل به کابل جفت تابیده محافظ (STP) نیز معروف است. دارای جفت سیم های مجزا است که در یک فویل پیچیده شده اند. این جفت ها یک بار دیگر پیچیده می شوند تا محافظت مضاعف ایجاد کنند. محافظ به جلوگیری از EMI و سایر مسائل فنی که ممکن است یکپارچگی سیگنال ها را به خطر بیندازد، کمک می کند.
کابل‌های بدون محافظ: این کابل معمولاً به عنوان کابل جفت تابیده بدون محافظ (UTP) شناخته می‌شود که در آن جفت‌های سیم جداگانه به سادگی در یک فویل پیچیده می‌شوند، بدون هیچ لایه محافظ اضافی. کابل های بدون محافظ برای محیط های اداری که ترافیک کمتری را تجربه می کنند ایده آل هستند.
مزایای استفاده از کابل های محافظ و کابل های بدون محافظ چیست؟
نکات زیر به درک بهتر آن کمک می کند:
کابل های محافظ: تداخل الکترومغناطیسی یا EMI یکی از رایج ترین پدیده ها در کف کارخانه است. EMI اصطلاحی است که برای تعریف نویز الکتریکی که معمولاً هدایت یا تابش می شود استفاده می شود. این صدا نه تنها بر عملکرد دستگاه ها یا تجهیزات بلکه بر روی انسان نیز تأثیر می گذارد. محافظ کابل به جلوگیری از تأثیر EMI بر تجهیزات و افراد کمک می کند. این بدان معناست که تداخل بین کابل ها کمتر می شنوید. همچنین، عایق اضافی کابل را از عوامل محیطی و سوء استفاده هایی که ممکن است در محیط های صنعتی تحمل نکند، محافظت می کند. این بدان معناست که اگر از کابل‌های محافظ استفاده می‌کنید، احتمال کمتری دارد که دچار سایش، ضایعات، ریختن یا رطوبت شود.
کابل های بدون محافظ: یکی از مزیت های اصلی استفاده از کابل بدون شیلد این است که نیازی به اتصال به زمین ندارند. این به صرفه جویی در زمان و هزینه نصب کمک می کند.